Rruga jonë është e vështirë, sepse është pëpjetë, por ajo është e qartë, sepse është e drejtë

Salla e Kuqe e Pallatit të Rinisë në Prishtinë ishte e vogël për t’i
zënë të gjithë të interesuarit për akademinë përkujtimore në nderim të
Mon Balajt dhe Arben Xheladinit, të cilët ranë dëshmorë në demonstratën e
10 shkurtit, para 4 vjetësh. Ishte ky aktiviteti i fundit i shënimit të
këtij përvjetori, pas homazheve të bëra te varret e të dy dëshmorëve,
si dhe te pllaka përkujtimore, tek vendi ku ranë për të mos vdekur
kurrë.Akademinë e hapi Aida Dërguti, aktiviste e Lëvizjes
VETËVENDOSJE! e cila i hodhi një vështrim asaj dite dhe rrethanave
politike që sollën deri te demonstrata .Duke e tërhequr një paralele me
rrethanat e sotme, ajo u bëri me dije të pranishmëve se edhe sot kemi
politikanë të korruptuar, Eulexin në vend të UNMIK-ut dhe një Kosovë të
copëtuar në prag të negociatave. “Sot pas katër vitesh ende nuk ka pasë
drejtësi për krimin e 10 shkurtit. Përkundrazi, UNMIK-u është munduar që
ta blente gjakun e derdhur me para”.Le ta kujtojmë 10 shkurtin –
këtë ditë që na obligon edhe më shumë në rrugën tonë drejt lirisë së
plotë kombëtare, sot me Lëvizjen VETËVENDOSJE! edhe më të fuqishme, edhe
më të rritur, porositi Aida Dërguti.Profesori i Filozofisë
Politike nga Tirana Elvis Hoxha vdekjen e Mon Balajt dhe Arben
Xheladinit e quajti vdekje të veçantë,sepse vdekja e tyre e pasuroi
historinë me një datë, e bëri 10 shkurtin date historike për të gjithë
shqiptarët.Ndërkaq studiuesi i letërsisë Dr Agim Vinca
demonstratën e 10 shkurtit e quajti reprizë e skenave të luajtura shumë
herë në atë shesh gjatë, pëpjekjes së shqiptarëve për liri, kurse
sloganin Jo Negociata, VETËVENDOSJE! e cilësoi më tepër si program që
vazhdon të mbledh edhe sot të gjithë ata që i qasen çështjes kombëtare
seriozisht e pa kalkulime.Në emër të familjeve të të dy
dëshmorëve të pranishmit i përshëndeti daja i Arben Xheladinit Hedvig
Kadriu, i cili u shprehi mirënjohje për respektin që poi bëhet Monit
dhe Arbenit, mëkati i vetëm i të cilëve ishte që nuk pranuan të
nënshtrohen.I fundit fjalën e mori udhëheqësi i Lëvizjes
VETËVENDOSJE! Albin Kurti, i cili tha se me 10 shkurt 2007 u demonstrua
kundër Planit të Ahtisaarit dhe për vetëvendosje, sepse në paketën e
Ahtisaarit nuk ndodhej asgjë, përveç mohimit të vetëvendosjes dhe hedhje
e farës së bosnjëzimit të Kosovës. “Vetëvendosja mbetet gjithmonë
vetëvendosje, si thirrja jonë dhe lëvizja jonë për të, kurse negociatat
me Serbinë bëhen kompromise, që nganjëherë quhen Marrëveshje e Rambujesë
që e ç’armatos UÇK-në e nganjeherë Plan i Ahtisaarit që e ndan
Kosovën”.Plan i Ahtisaarit është fillim i koncesioneve e asesi
hallka e fundit në zingjirin e koncesioneve, sepse nuk mund ta pranosh
planin e Ahtisaarit e të thuash që nuk pranon koncesione tjera, vazhdoi
Kurti. “Kur lëshon pe për çështje qenësore gjithmonë do të kërkohet të
lëshosh pe edhe pak deri sa të mbetesh pa aspak. Ata që e kanë pranuar
mohimin që i është bërë vetëvendosjes gjithmonë do të marrin ftesa të
reja për mohime të reja të vetëvendosjes”.“Ta duash vetëvendosjen
do të thotë jo vetëm të jesh i pregatitur për një apo disa demonstratë
në jetë, por të jesh i gatshëm për demonstrim tërë jetën”. Mu të këtillë
jemi ne aktivistët e Lëvizjes VETËVENDOSJE! dhe do të jemi gjithmonë në
lëvizje duke vendosur vetë, në mënyrë që sa më shpejtë i gjithë populli
të vetëvendosë, sepse ky është interesi i brezit tonë, obligimi jonë
për brezat që vijnë dhe nderimi ynë ndaj brezave që shkuan, porositi
Albin Kurti.Historia na e ka dëshmuar që vetëvendosja paguhet me
jetë, por edhe se e vetmja jetë që ia vlen është ajo me vetëvendosjen.
Rruga jonë është e vështirë, sepse është rrugë përpjetë, por edhe rruga
jonë është e qartë, sepse është rrugë e drejtë, përfundoi Albin Kurti.