Ushtruesi i Detyrës së Presidentit të Kosovës, Jakup Krasniqi, më 18 shkurt 2011 ka lëshuar një vendim me numër 322 përmes së cilit e nominon Hashim Thaçin si mandatar për formimin e Qeverisë së re. Ky vendim është bazuar në nenin 84 të Kushtetutës aktuale të Republikës së Kosovës, pika 14, që thotë se Presidenti i Republikës së Kosovës e “cakton mandatarin për formimin e Qeverisë, pas propozimit të partisë politike ose të koalicionit, që përbën shumicën e Kuvendit”. Pikërisht kjo pikë e këtij neni e bën vendimin e lartëpërmendur kundërkushtetues. Jakup Krasniqi e ka shkelur Kushtetutën atëherë kur e ka nominuar Hashim Thaçin si mandatar për formimin e Qeverisë së Republikës së Kosovës.
Në momentin kur u lëshua ky vendim nuk ekzistonin ende marrëveshjet për koalicion midis PDK-së dhe AKR-së, PDK-së e SLS-së dhe PDK-së e Grupit për Integrim. Këto marrëveshje u bënë të nesërmen, më 19 shkurt 2011. Duke qenë se PDK-ja nuk është parti që përbën shumicën e Kuvendit dhe duke qenë se me datën 18 shkurt 2011 nuk ekzistonte as koalicioni që përbën shumicën e Kuvendit, Jakup Krasniqi nuk ka pasur të drejtë që ta nominojë Hashim Thaçin. Me këtë vendim Ushtruesi i Detyrës së Presidentit të Kosovës, Jakup Krasniqi, e ka shkelur Kushtetutën e Republikës së Kosovës.
Jakup Krasniqi u pat bërë Ushtrues Detyre i Presidentit pas dorëheqjes së Fatmir Sejdiut më 27 shtator 2010. Ai menjëherë pat kërkuar mendimin e Gjykatës Kushtetuese nëse mund ta mbante edhe postin e Sekretarit të Përgjithshëm të PDK-së. Në Aktgjykimin e datës 22 dhjetor 2010, Rasti Nr. KO 97/10, Gjykata Kushtetuese, duke iu referuar nenit 88, Pika 2, të Kushtetutës, pat thënë që Jakup Krasniqi, duke e mbajtur edhe postin e Sekretarit të Përgjithshëm të PDK-së nuk e shkel Kushtetutën meqenëse nuk është President i zgjedhur nga Kuvendi i Kosovës.
Në pikën 25 të këtij Aktgjykimi thuhet se “Ushtruesi i Detyrës së Presidentit nuk është President i zgjedhur dhe herë pas here mund të ngrihen pyetje lidhur me kompetencat e Ushtruesit të Detyrës së Presidentit. Asnjë çështje e tillë nuk është ngritur në këtë kërkesë.” Pra, Ushtruesi i Detyrës së Presidentit mund të bëjë kërkesë te Gjykata Kushtetuese për ushtrimin e kompetencave të tij, madje tërthorazi inkurajohet për një gjë të tillë, mirëpo ai nuk e bëri këtë lidhur me nominimin e Hashim Thaçit.
Nga e gjithë kjo logjikisht rrjedh se Ushtruesi i Detyrës nuk mund të jetë President me kompetenca të plota. Ushtruesi i Detyrës së Presidentit nuk përfaqëson unitetin e popullit – ai njëkohësisht mban edhe postin e Sekretarit të Përgjithshëm të partisë. Prandaj, është kontestuese kompetenca e Ushtruesit të Detyrës së Presidentit për nominimin e mandatarit për formimin e Qeverisë përderisa nuk jepet interpretim përfundimtar nga Gjykata Kushtetuese.
Këta politikanë që na e sollën një kushtetutë për të cilën s’pati as debat parlamentar e as referendum gjithëpopullor, një kushtetutë që na e shpërfill historinë dhe luftën çlirimtare, një kushtetutë që hedh farën e bosnjëzimit të Kosovës dhe betonon sundimin ndërkombëtar mbi Kosovën, po këta politikanë tash e shkelin edhe vetë këtë kushtetutë të tyre sa herë që kjo gjë iu leverdis politikisht. Ata i drejtohen Gjykatës Kushtetuese jo për hir të korrektësisë ndaj kushtetutës, por si mjet për qëllime të ngushta politike.
Prishtinë, 20 shkurt 2011