Poezi pa fund

E nesermja.

Ti mendon te nesermen
se nuk ke idene cdo vije
as planet qe ti bere
kur ishe femije.

Koha kalon pa u ndiere
iken pa lene gjurme
jeta shkon ne vend te ndjere
si nga ti dhe nga une

Vetmia vjen kur se pret
dhe te mbyt trishtimi
kujton castet plot me jete
dhe ia keput vajtimit.

Mendon valle a do vazhdoje gjate
pa kuptuar ky cast vetmie.
Por ne nuk e parashikojme gjetke
vetmine pa shoqeri

E nesermja do vije
do apo nuk do ti
nga koha kur ishe femije
fitove flatrat e se bukures rini

Bota virtuale

Shume veta jane regjistruar ne shume forume
se duan shoqeri, te flasin, te bisedojne
ne jete reale nuk gjehen dot keto forume fatlume
ashtu si liria qe kane aty ku ata kuvendojne

Ka chate,ku njerezit hyjne se jane kurioze
dhe flasin pa kuptuar se koha kalon
kur chatet jane vec njerez anonime e virtuoze
jo si jeta reale ku njeriu cdo gje perjeton

Dashuria

Vjen casti kur se pret
dhe dashurohesh
mendon shume ne jete
edhe te martohesh

Ne fillim eshte pengesa
qe te pret pa e ditur
se jeta pa pengesa
te gjen te papergatitur

Kjo pengese eshte dashuria
qe perjeton per te paren here
besimi dhe ndershmeria
qe kane gjithnje vlere

Thua do dashurohem
ke rene ne dashuri
Thua do martohem
do kem edhe femije

Dashuria qe perjeton
nuk te le te lire
Se kafazi ku je zene
te mban pa meshire

Dashuro dashuro se jeta
nuk eshte e persosur
Madje dhe problemet
nuk kane kurre te sosur

Poezi e pakryer

Si pellumbi kraheshkruar
je bere moj vashe e bukur
si yll duke vallezuar
me embel se nje flutur.

Kur ti hap dritaren ne mengjes
lulet qelin duke qeshur
kur ti hidherohesh keq
bie shiu sikur kurre ashtu
te mos kete reshur.

Syte e tu
shikojne thelle ne horizont
e zemra jote e dashuruar
e pret princin bukurosh.

Por, ai eshte larg
shume larg prej teje
megjithse edhe ai te do
aq shume, sa per ty
do t'i dilte perball nje rrufeje.

Dora jote e bute pambuk
i perkedhel lulet e zymbylat
por ajo dore
kurre s'do ta perkedhele
zemren e princit sikur trendafilat.

Eh, moj vashe ...

Deti Adriatik.

Me deshira te magjepsura dilja anes detit
shikoja ato dallge qe perplaseshin ne breg
zhurmen e tyre plot endje e shijoja
endje qe te vlonin ne zemer plot jete

Buze detit mendimet te vinin me radhe
pa kuptar nga zhurma e tij e rrembyeshme
dallget qe duke u perplasur ne cdo ane
te jepnin kujtime te bukura, te paharrueshme

Nje dite do vij do vij tek ti se sben
do marr prej teje ato kujtime
ti ve ne nje liber me emrin tend
qe ti shoh gjate gjithe jetes sime.

Televizori

- Ma jep pultin mua
dua te shoh nje film
- Jo nuk ta jap nuk dua
eshte pulti im
- Jepma te shkreten
ate pult qe ke
se do shoh filmin
aktori me deve.
- Pultin nuk ta jap
eshte pulti im
filmin qe po shoh
e shoh per qejfin tim

Ky pult eshte lufta
qe behet ne cdo shtepi
filma emisione telenovela
u bene si ushtri

- Jepma pultin mua
se ti mjaft pe
- Jo nuk ta jap nuk dua
as per aktorin mbi deve.

Mergimtari

Me cante ne shpine mergimin ai mori
Larg vendit qe ai donte
Per ne nje bote te huaj ku te gjente lirine
Si gjithe te tjeret te rronte.

La shtepine , nene e babe
gruan, femijen e tij te vogel.
Te mergonte ne nje bote te papare
Qe me perpara iu duk si loder.

Suksese nuk kishte aty ku mergoi,
kishte pengesa pa mbarim.
Koha te papriturat ia mesoi
Qe te bente durim.

SMS-te

Kur do vish ne takim?
Kam shume qe te pres
qe te zbavitemi bashke
nga ora 2 e nates gjer ne mengjez.

Se vete me premtove
Patjeter do vij the
E shoh se me genjeve
asnje pergjigje nuk me dhe.

Keto SMS-te
jane bere zakon
nje det plot me fjale
qe kurre nuk shteron.

Ne SMS ti thua:
mbaroi nuk ka me
se ti nuk je per mua,
prandaj po te le

I cuditur mendon
ci bera une valle
pastaj e kupton
dashuria eshte perralle.

Dergo merr SMS
shaj fyej pa mbarim.
Ne jete u be belaja
nga SMSte e shkruara pa ngurrim

Zemer e plagosur

O zemer e trishtuar qe vajton dashurine
sa kohe qe te mendosh te japesh besnikerine
ne trishtimin tend ka vatren vajtimi
dhe kurre nuk do qe te te leje te lire mjerimi

e cmendur pas asaj qe te bene dhe te plagosen
te lane te vetmuar ne vetmine te brengosen
mos rri e trishtuar se nuk e meriton
as trishtimin qe ke as lumturine qe nuk e gezon

o zemer qe vajton per ate dashuri
per jeten qe ke per ate besnikeri
jepi gaz jetes lere te jetoje
vetmine trishtimin kjo jete ta largoje

se dashuria besnike nuk te le te vuash
te mbron te jep kurajon dhe te ben te duash
hapi udhen gezimit, lumturise, besimit
dhe merrja kenges sate kenges se kushtrimit

Vallja e sorkadhes.

Ngrihuni merrjani valles
ne fusha e lugina,
vallen e sorkadhes
ne male dhe lendina.

Hajde merrja valles
une do te ndjek pas,
tunde dhe shamine
me buzen ne gaz

Oh sa bukur eshte
kur te gjithe kercejne,
shamine kur e tundin
gezimin kur e ndiejne.

Gra tundeni shamine
burra merrjani kenges
vajza si trendeline,
jepini jete zemres

Grua qe kercen bukur
edhe kur tund shamine,
e hijshme porsi flutur
rrobat te rrine.

Te mos harrojme burrat
qe valles ia marrin,
se me fustanellat
sjellin dhe beharin

Valle, valle hidhni
plot gezim e hare,
kurre mos u lodhni,
kur kendoni me ne.

Dimri

Sa here qe vjeshta gjethet e saj te verdha,
ne token e lagesht nga shiu i sapo rene i leshon,
pemet pa gjethet qe lulezonin mbeten si te shkreta
presin me zor pranveren qe sythet ua dhuron.

Kudo syte te shohin vec debore,
qe catite, malet,kodrat i ka mbushur plot e perplot
njerezit duket nuk e lene deboren ne dore,
as merziten as ankohen as qajne me lot.

Ne vendet e varfera debora sjell vec dhimbje
Se syri i tyre vec ngrice pa fund sheh
Se si do i kalojne ditet, e dimrit me dridhje,
te keputet shpirti, zemra te behet vre.

Njerezit qendrojne si race e duruar,
perballe dimrit nuk leshojne as pe,
se nje jete te tere plot vuajtje kane jetuar
lere sa dimra do te sjelle kjo jete.

Te kroi i Lasgushit


Shoh si ujerat nga nje mal i larte me zhurme gurgullojne,
ujera te paster, qe shkelqejne nen diellin, nga mali burojne

Te hapin etjen, se sapo mbaruam se ngreni dreke,
te burimi te shkojme me pagure te mbushim, jo gjetke

Dielli ndriconte, balli nga vapa na djersiste,
te kroi nxitonim, se mos dielli prapa na vriste.

Shplodhesh kur pi ujin qe gurgullon nga burimi,
si legjenda ku aty me nxitim vrapoi i lodhur trimi.

Mos harrojme dhe Lasgushin qe nje vjershe shkroi,
per vashezat, qe mbushnin uje per trimat aty te kroi.

Vazhezat si lule ai plot mall i pershkroi,
se kroi i vizituar nga rinia i atij etjen ia shtoi

Se vazhezat me lule nuk lodheshin uje duke mbushur,
as trimat qe vashezave u hidhnin shikime me kokat ulur.

Mblidheshin te kroi nuk guxonin ti ngrinin syte,
se vazhezat e bukura ishin te hijshme si selvite

Aq shume te shtoi etjen kroi me ujin qe grumbullonte nga malet
sa per tu freskuar aty prane hiqen me deshire sandalet.

Plaget i sheroka, syte ashtu sic tha Lasgushi,
etjen na shtonte, ia shtonte atij qe te burimi uje mbushi.

Kujtimet e shkolles

Te vegjel ishim nuk e njihnim fare boten,
njihnim vec kopshtin, llastiqet dhe lodren.

Me qejf ne kopshtin shumengjyresh shkonim,
me lapsa vizatonim, kendonim, recitonim.

Capkene ishim askush nuk na zinte,
as edukatorja qe nje moment e qete nuk rrinte.

Castet ne kopesht i shijonim me nge,
shkolla priste, as e dinim cdo ndodhte me ne.

Shkolla kishte vite qe ne te gjitheve na priste,
per ne udhetimi tek ajo sapo do te niste.

Hyme mesuam gjera te reja interesante,
jo si ne kopesht ku edukatorja na qortonte.

Rriteshim e rriteshim filluam ta pelqenim shkollen,
aq shume saqe hapa te rendesishem hodhem.

Na pergatiti kjo shkolle, na mesoi, na arsimoi,
te ardhmen me kujdes te madh ajo na e afroi.

Shume shoke, shoqe ne bankat e klases njohem,
aq shume grindeshim, nga grindjet kurre nuk u lodhem.

Mbi te gjitha na dhuroi dhe nje rreth shoqerie,
kur u ndame mbeti rreth i paharruar miqesie.

Jeta

O jete e cmueshme, o jete e delire.
si flutur e bukur me ngjyra e lire.

Tek ti vlon kenga, tek ti lind gezimi,
ne caste te padurueshme mbreteron hidherimi.

Varferia te brengos, te rremben fuqine,
te ben te vuash, te mohon lumturine.

Sakrifica bejme, qe te mbajme frymen gjalle,
na u bene si fortesa oh, nuk i bejme dot balle.

Ka caste te gezueshme, ku ti qan me lot,
se pengesat qe te dalin nuk i kapercen dot.

Shpresa na jep krahe si shqiponja ne fluturim,
can ne te ardhmen, hap horizonte pa mbarim.

Jeta eshte dhurate e cmuar, dhurate e shenjte,
Qe Perendia na e dhuroi, dhe e tille do te jete.

Vetmia

I ulur ne nje karrige
me syte e ngulur
te xhami i dritares
I keputur, i pergjumir.

Mendimet te vijne
si ushtri pa fund
vetmine ne zemer
nuk e largon kund

Caste te keqija
te vijne kur si pret
se vete shoqeria
nuk te pranoi ne jete.

Vullneti te braktisi
syte leshojne lot
se si valle jeta nisi
me enderra perplot.

Here pas here thua
pse nuk ia dal dot
dhe vetmia me mua
mbeti shoqeri gjer me sot.

Zemra nuk reagon,
kur dikush te buzeqesh
frika te tmerron
nuk e largon dot vete.

Rreth e qark sheh
shoqeri pa mbarim
vetmine e konsideron
brenge, shqetesim.

Vetmia

I ulur ne nje karrige
me syte e ngulur
te xhami i dritares
I keputur, i pergjumir.

Mendimet te vijne
si ushtri pa fund
vetmine ne zemer
nuk e largon kund

Caste te keqija
te vijne kur si pret
se vete shoqeria
nuk te pranoi ne jete.

Vullneti te braktisi
syte leshojne lot
se si valle jeta nisi
me enderra perplot.

Here pas here thua
pse nuk ia dal dot
dhe vetmia me mua
mbeti shoqeri gjer me sot.

Zemra nuk reagon,
kur dikush te buzeqesh
frika te tmerron
nuk e largon dot vete.

Rreth e qark sheh
shoqeri pa mbarim
vetmine e konsideron
brenge, shqetesim.

Trishtim i fshehur

Dita iken pa lene gjurme, ti vazhdon e hesht,
me syte e perlotur, por me mall shume,
Tregon se ne jeten hidherim do kesh.
hidherime qe ti nuk largon dot as me dhune

Shume here perpiqesh ta fshehesh trishtimin,
pas nje maske qe vec trazim te sjell.
Me fole me the se do pergatiteshe per largimin
nga vendi ku vec urrejtje pa fund mbjell

Se toka ku ishe aq shume e doje
po ashtu sic donte nena nje femi,
dheu qe me dore ti mirrje, eren e ndjeje
Eren e afert, qe te jepte embelsi.

Fillim dashurie.

Ka raste kur zemra jote te ndalon se rrahuri
Ka caste kur dashuria jote ty te duket fantazi,
me gjithe ato qe bere, i mblodhe te kraharori
me gjithe sakrificat qe bere per te fituar afersi.

Dashuria tingellon per ty si zeri me i embel,
me i embel qe kujtimet e trishtueshme i zhduk,
kufij te rinj ajo i hapi, qe si ke pare as ne enderr,
ku dy shpirtera te dashuruar pergatiten per nje rruge.

Sa te magjepsi dashuria me dallget e saj te rrembyeshme,
qe perplasen pa ngurrim ne kraharorin tend te lodhur.
Ti trazon mendimet, te vjedh qetesine e kalueshme,
te pergatit per castet e dhimbshme qe nuk te kane ndodhur.

Jetoje dashurine, qe eshte deshira me e madhe per nje lidhje
qe as zemra jote e lodhur nga sulmet e saj nuk reagonte dot,
ngri syte, shih qiellin, me rete e terbuara, dielli eshte ne lindje
ne lindje do jete dhe dashuria, ku koha e cmuar nuk te iku kot.

Trendafili i bardhe.

Nje trendafil te bardhe te bukur do kepus,
ty do te ta jap, qe ti marresh ere
si era dehese e thelle si nje pus,
ti turbullon mendimet e tua, te le te mjere

Me trendafilin e bardhe une dua te tregoj
ndjenjat e mia qe mbyllur rrinin per shume kohe
qe dite te tera, nuk i hapja se per ty mendoj
a do i durosh fjalet, a do i hedhesh pertoke?

Dhe fjalet i shprehja nepermjet kesaj dhurate
ku trendafili i bardhe per mua ne vendin tim fliste
djali thashe, nuk éshte si thone te gjithe i marre
ku tere diten shikimi me zor pranine e tij priste

Ti kerkon pergjigje te menjehershme
se durimi ty fillon te beje si te cmendur
-- hej thashe prit se pritjen une e shoh te arsyeshme
si gdhendesi ku emrin te skulptura ende se ka gdhendur.

E di se pritja ta lendon zemren tende te marre.
po trendafili te meson, kohe ke per te pritur
e kur te marresh, madje kur morre puthjen e pare
ku as ti as jeta jote, nuk ta bene te ditur.

Ylli qe nuk shuhet


Koken larte ngrita dashuria vargjeve ia mori
nje yll pashe qe vetetinte si nje llambe e ndezur
aq gjate ndenja sa gjumin ylli ma nxorri.
nje gjume te lehte, shplodhes, te heshtur.

Shoh yllin si xixellonje qe kurre nuk shuhet
mendova per ty, per ne , per dashurine
si ylli e mjere kjo dashuri nuk mund te quhet
e quajme nje rime e nisur per historine.

Shih si zemra si ora pa pushim rreh
kur vapa e tmerrshme te koka me pervelon
zemren e gjore je ti ai qe ma ke vjedhe
qe as me pergjerime ate nuk ma e leshon

Te mendoja yll, me dole stuhi
as paqe nuk me jep, me sjell vec lote
kaq e tmerrshme je moj e pameshirshme dashuri
lere se cfare gezimi sjell, cfare jeton ne bote.

Ylli je ti o dashuri, je bere legjende
per ty kane thurur vjersha, histori, kenge pa fund
pameshirshmerine e ke, e ushtron me te vertete
je pronarja e e te dashuruarve,
zemren e tyre ua shnderron ne burg.

Pritja.



Te prita qe te vije te prita gjate
se me the do vij por deri kur o djale
me shkrove nje leter me shpjegove shkakun
aty thoshe do me mirrje hakun

Ne ate leter qe shkrove fjalet me radhe
nuk le gje pa thene shkrove si palle
se si u shprehe , keq nuk ta mirrja
as jeten qe jetoje nuk doja te ta nxija

the dua te jem i lire, jo i burgosur
dua ta shijoj jeten, dhe pse jo e persosur
te thashe shijoje, po cedo nuk degjove
as pergjigje te fundit mua nuk ma dergove

Ti vajton se je shume here i dashuruar
vec nje jete ke, eh e ke tepruar
lamtumire thua kur rrugedalje nuk gjen
i hedh prapa shpine, koken me nuk e kthen.

Te thashe ik mos hajde, jeto ne kete jete
mos mendo per mua, mendo per ke do vete
as mos thuaj hak per shkakun tend do te te marr
se jeta qe kalove nuk eshte si damar.

Ti

I skuqur pas nje muri ti rri i fshehur,
nuk guxon dot te me thuash nje fjale
se fjalet e duhura ne gryke te kane ngecur,
nuk i nxjerr dot shpejt por zvarre zvarre

Ti doje te me ftoje te pinim bashke,
nje kafe ose pije sa per tu njohur
por nuk dije si te ma thoje, ate fjale
qendroje me druajtje atje tutje i fshehur.

Guximin nuk e merrje te me afroheshe
mendoje se mos i thoje fjalet gabim
se mos une nuk do pranoja , ti do lendoheshe
do rrije me shume larg, do refuzoje cdo afrim

I heshtur mos rri hajde merr se fundmi force
se cdo gje e veshtire per te gjithe ka nje fillim
thuama te pakten do vish moj goce
kafe te pime, te bisedojme pa mbarim

Veshtrimi yt

Shikimet e tua te shumta kerkojne lemoshe,
se jane te lodhura duke luftuar pa mbarim,
zemra jote e raskapitur te ka rene perposhte,
ka humbur mallin, lodrat qe beje me mua me gezim

Se kur ishe me mua kurre nuk me lije,
as te shkoja vetem te bleja dicka,
me thoshe do vij dhe une, lule me blije
kur me ty shetisja eh beje shume shaka

Erdhi nje dite kur ti ndryshove fytyre,
une fytyren tende te dyte nuk e njoha me.
Largesa na ndau, nuk ia hidhnim njeri tjetrit me syte,
se gjendja e meparshme nuk ekzistonte me.

Aty poshte i perlotur ti me kerkoje falje,
per ate qe bere, se ai nuk ishe ti,
kishe frike se menjehere do te kerkoja ndarje,
dhe do i jepja fund asaj miqesi.

Veshtrimi yt i cjerre zemren ma preku
nuk rrija pa te thene te pakten nje fjale
Hajde ngrije koken, se me zuri meraku
pa grindje kesaj jete, ne nuk i bejme dot balle.

Enderrat


Ne enderr enderruam te beheshim poete
vjersha te shkruanim, me rima pa fund
vjersha terheqese, te bukura, si kjo jete
vec neper libra i imagjinoje, po nuk i gjeje kund.

Ti vije me thoshe si Arkimedi e gjeta
vjershen e bukur,u perpoqa ti jepja fryme
thua a eshte vjersha ime me e verteta
se nuk bej dot me, ika do fle gjume

Pas kur zgjohesh, vrap merr nje fletore
me lapsin ne dore thua i dermuar
do shkruaj vjershen si rruga ne shenjtetore
qe mua force te me jape, per te vazhduar.

Dashuria e larget

Floket e tu ngjyre geshtenje te rrinin ne balle
japin magjepsine e vecante, te viteve me radhe
thua i jetova une ato te ikura vite
se vec mjerime me sollen, vec te pangopura pritje

Shpatullat e mia me jane lodhur aq shume,
nuk kam me te ardhme, nuk kam lene as gjurme
here pas here mendoj ti hedh tutje te gjitha,
pas dore ti le, as me ti perseritja.

Dashurine qe per ty pata e mbajta te gjalle,
qe ty te te shihja, te kisha me prane
prisja te uruaren dite kur para teje te vija,
me mall te puthja me lote te mbeshtillja

Ti me dhe force lere sa larg shkoi dashuria,
nuk me le vetem ne brengat e mia.
Trupi nuk duronte, pranine tende donte
qe prane te te kishte me te mos te leshonte.

Ti me dhe zemer , kur akulli mori dhene
harrova emrin tend, embelsine qe me ke dhene
thashe - oh iku jeta me te vetmen dashuri,
qe me ty e gjetem shume heret ne femijeri.

Jo me the nuk te harrova, lere pse more mergimin,
ne kujtese te forte te mbajta, durova poshterimin.
Se vec ty te doja vec ty doja te te perkisja,
pa ty nuk jetoja me ty doja te vdisja.